Büyük babanızın babasının bile daha dünyada olmadığı tarihlerde Ejderha Sürücüleri vardı. Korumak ve kollamak onların göreviydi. Yüzyıllarca bu görevi başarıyla yerine getirdiler. Savaşlardaki başarıları benzersizdi...Her biri on kişilik güce sahipti. Bir kılıç ya da zehirle öldürülmedikçe ölümsüzdüler. Onlar sayesinde Alagaesia şehri insanları huzur ve zenginlik içinde yaşıyorlardı.

Hiç bir düşman onları alt edemezdi, fakat birbirlerine karşı dövüşemezlerdi. Ve bir gün bir çocuk doğdu. Galbatorix. On yaşına geldiğinde sahip olduğu güç inanılır gibi değildi. Ejderha Sürücüleri onu yanlarına alıp kendilerinden biri gibi yetiştirdiler. Keskin bir zekaya ve çok güçlü bir bedene sahiptir. Ve kısa sürede diğerleri arasında sivrilir.

İki arkadaşı ile birlikte ormanda gezerken Galbatorix pusuya düşürülür. Arkadaşları öldürülür ve ejderhaları ellerinden alınır. Konsül ona yeni bir ejderha vermeyi reddeder. Galbatorix deliye dönmüştür.. Kendilerine yasak olan gizil güçleri kullanır ve etrafına topladığı bir kaç Ejderha sürücüsü ile diğerlerine büyük bir savaş açar.

Son kanlı çarpışmada Galbatorix büyük üstünlük sağlar. Kendisini Alagesia’nın kralı ilan eder.

Eragon ormanda mavi bir taş bulduğunda şansın bu zavallı fakir çiftçi çocuğa sonunda güldüğüne inanmıştır. Oysaki İmparatorluk kadar eski bir sırrın şahidi olacaktır...

İmparatorluğun kaderi Eragon’un ellerindedir.

Part 1


Part2